*Της Αφροδίτης Αυγουστίνου - Χριστινάκη
Ανάλογα με το πώς αντιδρούσαν οι μεγάλοι μας "σύμμαχοι" έπραττε στη συνέχεια η τουρκική επεκτατική διπλωματία και οι εκάστοτε κυβερνήσεις τους.
Αυτό βέβαια, στο πρόσφατο παρελθόν φαίνεται εν μέρει να διαφοροποιείται, με την ερντογανική Τουρκία να χαρακτηρίζεται από κινήσεις συχνά αντιφατικές.
Έτσι, η σημερινή "προστασία των συνόρων του ΝΑΤΟ" που επικαλέστηκε ο Τούρκος πρωθυπουργός για να δικαιολογήσει την εισβολή του τουρκικού στρατού στη Συρία, σε τίποτα δεν ανατρέπει την μέχρι πρόσφατα επιθετική ρητορική ενάντια στη δυτική συμμαχία, ή την εκτεταμένη συνεργασία με τη Ρωσία, της οποίας αεροσκάφος νωρίτερα είχε καταρριφθεί από τουρκικά πυρά. Αποτελούν όμως τα παραπάνω απλές εκφάνσεις μιας πολιτικής χωρίς στρατηγικό σχεδιασμό από μέρους της Τουρκίας;
Η απάντηση είναι σχετικά εύκολη. Όχι. Η Τουρκία ως κρατική οντότητα -ιδίως κατά την περίοδο του αυταρχικοποιημένου καθεστώτος Ερντογαν- δείχνει αποφασισμένη να λειτουργεί, υπηρετώντας το ρόλο που η ίδια έχει προσδόσει στον εαυτό της. Το ρόλο της περιφερειακής δύναμης που βάσει ισχύος "δικαιούται" να έχει λόγο σε ό,τι συμβαίνει στην ευρύτερη περιοχή. Οι καιροσκοπικές της συμμαχίες που εν μία νυκτί χτίζονται και διαλύονται, φαίνεται πως υπάγονται σε αυτή τη λογική, επομένως δεν πρέπει ούτε να υπερεκτιμώνται, ούτε βεβαίως και να προσεγγίζονται από εμάς επιπόλαια. Περισσότερο θα πρέπει να μας απασχολεί ο ρόλος που η Τουρκία δίνει στον εαυτό της, εντός του χώρου της ΝΑ Μεσογείου και πιο συγκεκριμένα, το ποιο είναι το στρατηγικό της σχέδιο για την Κύπρο.
Επ’ αυτού φαίνεται πως συστηματικά καλλιεργήθηκαν -και σε μεγάλο βαθμό εξακολουθούν να καλλιεργούνται- αυταπάτες. Όμως, όσο περισσότερο οξύνεται η τουρκική επιθετικότητα, τόσο πιο σαφείς γίνονται οι προθέσεις της. Είτε θα υπάρξει "λύση" του Κυπριακού, με επικυρίαρχο την Τουρκία, είτε η Κυπριακή Δημοκρατία θα εμποδίζεται να ασκήσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα. Αυτό είναι το πλαίσιο που προσπαθεί και ως τώρα επιβάλλει η Τουρκία. Επ’ αυτού του πλαισίου θα πρέπει και εμείς από τη μεριά μας να χαράξουμε στρατηγική.
Όσο πιστεύουμε πως οι κινήσεις της Τουρκίας ως προς την Κύπρο, αποτελούν απλά απόνερα των διενέξεων των μεγάλων κρατών με την Τουρκία, τόσο θα απομακρύνεται η δυνατότητά μας να λειτουργήσουμε ως "κανονικό κράτος" που θα ασκεί τα κυριαρχικά του δικαιώματα. Ταυτόχρονα όμως, δεν θα πρέπει να υποτιμάμε τον κίνδυνο η κυπριακή ΑΟΖ να λειτουργήσει ως εκτονωτική βαλβίδα ενός Ερντογάν που ηττάται στο Αφρίν και βλέπει την ίδρυση κουρδικού κράτους να πλησιάζει χρονικά. Να επιχειρήσει δηλαδή να χρησιμοποιήσει την Κύπρο (και τον φυσικό της πλούτο) ως αντίβαρο για να εκβιάσει συγκεκριμένες τοποθετήσεις των ισχυρών κρατών, επί αυτού του υπαρξιακού για την Τουρκία θέματος.
*Επικεφαλής Γραφείου Τύπου
Κινήματος Οικολόγων – Συνεργασία Πολιτών