Αρχίζει σήμερα στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή Εσωτερικών η συζήτηση γύρω από τη θέσπιση νέου νομοθετικού πλαισίου όσον αφορά στην αδειοδότηση της λειτουργίας κολυμβητικών δεξαμενών.
Πρόκειται για νομοσχέδιο που είχε ήδη καταθέσει η Κυβέρνηση από τον περασμένο Μάιο, ωστόσο, η συζήτηση στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή καθυστέρησε λόγω άλλων πιο επειγόντων θεμάτων που είχαν προκύψει.
Παρωχημένη η υφιστάμενη νομοθεσία
Στόχος, σύμφωνα με την εισηγητική έκθεση, είναι να εκσυγχρονιστεί η υφιστάμενη νομοθεσία και συγκεκριμένα να αντικατασταθεί ο περί Κολυμβητικών Δεξαμενών Νόμος του 1993 και του 1996. Ειδικότερα, το πρόβλημα εντοπίζεται στο ότι δεν γίνεται σαφής διαχωρισμός μεταξύ δημόσιων και ιδιωτικών κολυμβητικών δεξαμενών, με αποτέλεσμα οποιαδήποτε κολυμβητική δεξαμενή η οποία εξυπηρετεί δύο και πλέον οικιστικές μονάδες να θεωρείται δημόσια.
Κατά συνέπεια, όπως αναφέρεται στην εισηγητική έκθεση, θα πρέπει να εξασφαλίζεται άδεια λειτουργίας, να έχει επόπτη ασφαλείας, εγκαταστάσεις υγιεινής κ.α.
«Ως συνεπακόλουθο της εν λόγω ρύθμισης για μικρές ακόμη και για μεγάλες ιδιωτικές ανάπτυξεις με μία ή περισσότερες κοινόκτητες / κοινόχρηστες δεξαμενές, δεν καθίσταται δυνατή ή είναι ασύμφορο να εκπληρωθούν οι προαναφερόμενες προϋποθέσεις για να εξασφαλιστεί η απαραίτητη άδεια λειτουργίας», σημειώνεται, ενώ προστίθεται πως «το πρόβλημα επιδεινώθηκε περαιτέρω μετά και την αλματώδη οικιστική ανάπτυξη των τελευταίων χρόνων».
Οι τρεις τύποι δεξαμενών
Μέσω της προτεινόμενης νομοθεσίας επιχειρείται ο διαχωρισμός των δημόσιων και ιδιωτικών δεξαμενών σε Τύπου 1, Τύπου 2 και Τύπου 3, διασαφηνίζοντας ταυτόχρονα και τις αντίστοιχες υποχρεώσεις για τον κάθε τύπο, όπως η άδεια λειτουργίας, ο αριθμός εποπτών και τα μέτρα ασφαλείας, ενώ θα γίνεται διαχωρισμός και ως προς το λειτουργικό κομμάτι.
Αρχικά να σημειώσουμε πως στο νομοσχέδιο ως «δημόσια» ορίζεται η κολυμβητική δεξαμενή σύμφωνα με την σειρά Ευρωπαϊκών Προτύπων CYS EN 15288-2:2018 που προορίζεται για δημόσια χρήση από το κοινό ή από καθορισμένη ομάδα χρηστών, ιδίως οι κολυμβητικές δεξαμενές σωματείων, ιδρυμάτων, συλλόγων, εκπαιδευτηρίων, σχολών γυμναστικής ή σχολών, αθλητικών και ιατρικών κέντρων, θεραπευτηρίων, ξενοδοχείων, τουριστικών καταλυμάτων, υδάτινων πάρκων ανεξαρτήτως ιδιοκτησίας ή επιβολής τιμήματος εισόδου ή χρήσης.
Από την άλλη, «ιδιωτικής χρήσης» είναι οι εγκαταστάσεις που προορίζονται αποκλειστικά για την οικογένεια και τους επισκέπτες του διαχειριστή κολυμβητικής δεξαμενής / ιδιοκτήτη / κάτοχου, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης που συνδέεται με την ενοικίαση οικιστικής μονάδας για οικογενειακή χρήση.
Σύμφωνα λοιπόν με το νομοσχέδιο, οι τρεις τύποι ορίζονται ως εξής:
- Τύπος 1: Σημαίνει την κολυμβητική δεξαμενή όπου οι δραστηριότητες που σχετίζονται με το νερό αποτελούν την κύρια δραστηριότητα (π.χ. πισίνες αναψυχής, πισίνες για άθληση, υδάτινα πάρκα) και των οποίων η χρήση είναι «δημόσια» σύμφωνα με τη σειρά Ευρωπαϊκών Προτύπων CYS EN 15288-2:2018.
- Τύπος 2: Σημαίνει την κολυμβητική δεξαμενή η οποία αποτελεί πρόσθετη υπηρεσία της κύριας επιχείρησης (π.χ. πισίνες ξενοδοχείων, περιλαμβανομένων και των κοινόχρηστων πισίνων δωματίων που εφάπτονται των μπαλκονιών των δωματίων (sharing swim up pools), πισίνες τουριστικών καταλυμάτων, κατασκήνωσης, ομίλων, θεραπευτικές πισίνες, υδροθεραπευτήρια, υδρομασάζ) και της οποίας η χρήση είναι «δημόσια» σύμφωνα με τη σειρά Ευρωπαϊκών Προτύπων CYS EN 15288-2:2018.
- Τύπου 3: Σημαίνει όλες τις άλλες κολυμβητικές δεξαμενές, όπως αυτές που ανήκουν σε αυτοεξυπηρετούμενα καταλύματα και που δεν εμπίπτουν στις κατηγορίες τύπου 1 και 2, καθώς και κολυμβητικές δεξαμενές που προορίζονται για ιδιωτική χρήση και εξυπηρετούν μέχρι και πέντε οικιστικές μονάδες.
Απώτερος στόχος η προστασία των πολιτών
Σε παρέμβασή της στο ΣΙΓΜΑ και την εκπομπή Μεσημέρι και Κάτι η Εκπρόσωπος Τύπου του Υπουργείου Εσωτερικών, Μαργαρίτα Κυριακού ανέφερε πως το νομοσχέδιο επιδιώκει να διαμορφώσει το πλαίσιο της λειτουργίας των κολυμβητικών δεξαμενών αλλά και την κατηγοριοποίηση τους, διασαφηνίζοντας ποιες θεωρούνται δημόσιες και ποιες ιδιωτικές.
«Ο σκοπός είναι να διαχωρίσουμε σε ιδιωτικές και δημόσιες τις κολυμβητικές δεξαμενές έτσι ώστε μέσα από αυτή την κατηγοριοποίηση να διευκρινιστούν και οι υποχρεώσεις που έχει ο ιδιοκτήτης κάθε δεξαμενής. Είτε αυτές οι υποχρεώσεις αφορούν τα μέτρα ασφάλειας, είτε τους επιτηρητές που πρέπει να υπάρχουν, είτε τον τύπο της άδειας λειτουργίας που θα έχουν», σημείωσε, τονίζοντας πως όλα αυτά γίνονται με γνώμονα να διασφαλιστεί η ασφάλεια των πολιτών που είναι και οι χρήστες των πισινών.
Όπως επεσήμανε, η συζήτηση γι’ αυτό το νομοσχέδιο άρχισε εδώ και αρκετούς μήνες και το σημαντικότερο πρόβλημα που εντοπίστηκε από τη διαβούλευση με τους αρμοδίους ήταν η ανάγκη κατηγοριοποίησης προκειμένου να μπουν ξεκάθαρες πρόνοιες για τις υποχρεώσεις που απορρέουν για τους ιδιοκτήτες, σύμφωνα με την κατηγορία και τον τύπο της κολυμβητικής δεξαμενής.
Οι αναθυμιάσεις που έφεραν εκ νέου το πρόβλημα στην επιφάνεια
Το μεγάλο πρόβλημα της απουσίας νομοθετικού πλαισίου διαφάνηκε και μετά το περιστατικό που συνέβη φέτος το καλοκαίρι και συγκεκριμένα στις 22 Ιουλίου σε πισίνα ξενοδοχείου στην Κάτω Πάφο κατά το οποίο υπάλληλος είχε τοποθετήσει χημικά προϊόντα στην πισίνα για σκοπούς συντήρησης με αποτέλεσμα αριθμός παρευρισκόμενων επισκεπτών να παρουσιάσουν αναπνευστικά προβλήματα και να επισκεφτούν το Νοσοκομείο Πάφου για περίθαλψη, μεταξύ των οποίων και παιδιά.
Τότε μάλιστα η υπόθεση αναδείχθηκε και από διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία, κάνοντας τον γύρο του κόσμου.
Για το θέμα καταχωρήθηκε ποινική υπόθεση, με έξι πρόσωπα να παρουσιάζονται ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου στις 27 Σεπτεμβρίου, για ακρόαση της υπόθεσης.
Το κατηγορητήριο περιλαμβάνει έξι πρόσωπα και συγκεκριμένα την ιδιοκτήτρια εταιρεία, ένα πρόσωπο εκ της διευθύνσεως, τον υπάλληλο που τέλεσε την πράξη, καθώς και τρεις άμεσα προϊστάμενους.
Οι κατηγορίες που αντιμετωπίζουν είναι η αμέλεια καθήκοντος προσώπων που δημιουργούν επικίνδυνες πράξεις, αμελείς και απερίσκεπτες πράξεις καθώς και αμελείς πράξεις που προκαλούν σωματική βλάβη.
Αντιπροτάσεις ΠΑΣΥΞΕ για επόπτες ασφαλείας και άδειες λειτουργίας
Σε γραπτό υπόμνημα που κατέθεσε ο Παγκύπριος Σύνδεσμος Ξενοδόχων, εκφράζει προβληματισμό σε σχέση με ορισμένες πρόνοιες του νομοσχεδίου και ειδικότερα, για τους επόπτες ασφαλείας και το χρονικό πλαίσιο που θα ισχύει η άδεια λειτουργίας, προχωρώντας σε συγκεκριμένες αντιπροτάσεις.
Όπως αναφέρει ο ΠΑΣΥΞΕ, το ουσιώδες ζήτημα που προκύπτει αφορά τους επόπτες ασφαλείας που θα απαιτηθούν για τον έλεγχο των sharing swim up pools. Ειδικότερα, το νομοσχέδιο καθορίζει ότι για sharing swim up pools με βάθος μικρότερο από 1.5μ., που εμπίπτουν στις κολυμβητικές δεξαμενές Τύπου 2 και οι οποίες εξυπηρετούν πάνω από 5 δωμάτια, ο επόπτης ασφαλείας μπορεί να εποπτεύει μέχρι και δύο γειτνιάζουσες κολυμβητικές δεξαμενές, νοουμένου ότι έχει πλήρη οπτική επαφή και άμεση προσβασιμότητα.
Από την πλευρά του ο Σύνδεσμος είχε προτείνει ένα περιπολούντα επόπτη ασφαλείας για 10 γειτνιάζουσες sharing swim up pools με μέγιστη επιφάνεια νερού 1200 τ.μ., με τον ΠΑΣΥΞΕ να χαρακτηρίζει την πρότασή του ως «λογική» και «τεκμηριωμένη».
Παράλληλα, προτείνει διαφοροποίηση του κανονισμού ώστε στις περιπτώσεις των sharing swim up pools με βάθος μικρότερο από 1.5μ., που εμπίπτουν στις κολυμβητικές δεξαμενές Τύπου 2 και οι οποίες εξυπηρετούν δωμάτια πελατών (χωρίς περιορισμό στα τ.μ. επιφάνειας νερού), ένας επόπτης ασφαλείας να μπορεί να εποπτεύει μέχρι και 4 τουλάχιστον γειτνιάζουσες κολυμβητικές δεξαμενές, είτε ένας επόπτης ασφαλείας να μπορεί να εποπτεύει μέχρι και πέντε 5 τουλάχιστον γειτνιάζουσες κολυμβητικές δεξαμενές με μέγιστη συνολική επιφάνεια νερού 800 τ.μ., νοουμένου ότι έχει πλήρη οπτική επαφή και άμεση προσβασιμότητα.
Σε ό,τι αφορά την άδεια λειτουργίας, στο νομοσχέδιο προτείνεται όπως εκδίδεται έναντι καταβολής καθορισμένου τέλους και να έχει ισχύ για περίοδο ενός έτους, με τον ΠΑΣΥΞΕ να αντιπροτείνει όπως η η άδεια λειτουργίας να ισχύει για περίοδο δύο ετών από την ημερομηνία έκδοσης της.
Διαβάστε επίσης: Ο ΥΠΟΙΚ κατέθεσε τον κρατικό προϋπολογισμό 2025 στην Πρόεδρο της Βουλής