Του Θεόδωρου Καυκαρίδη
Επιτέλους!!! Ένα πρωτάθλημα Φόρμουλα 1 με ανατροπές, διαφορετικούς νικητές, πραγματικές βαθμολογικές αναμετρήσεις, εντάσεις. Με ανταγωνισμό πάνω από όλα. Κάθε αγώνας είναι κάτι. Το είχαμε ανάγκη, εδώ και πολλά χρόνια. Κάθομαι και σκέφτομια τα προηγούμενα 10 χρόνια, που με κάποιες εξαιρέσεις, ήξερες πάνω κάτω τι θα έβλεπες στα προκριματικά και στον αγώνα. Με την κυριαρχία ενός και τους άλλους να τρέχουν από πίσω
Ο Χάμιλτον έκανε για χρόνια περίπατο. Στα χρόνια της κυριαρχίας του έχασε μία φορά το πρωτάθλημα από.... εμφύλιο με τον Ρόσμπεργκ, ενώ είχε μία κάποια αντιπαλότητα με τον Φέτελ με τον Γερμανό να τον πιέζει ουσιαστικά το 2017. Η Μερσεντές του έδινε ένα κορυφαίο αυτοκίνητο, ο Άγγλος ήταν (και είναι) εξαιρετικός οδηγός, οπότε δεν έχανε με τίποτα. Φυσιολογικά κάποια στιγμή, ήρθε η μεγάλη απειλή. Η Ρεντ Μπουλ επανήλθε, κάλυψε διαφορές και έγινε αφεντικό. Ο Φερστάπεν μετρά ήδη τρεις τίτλους και πάει για τον τέταρτο. Δραματικός ο πρώτος, κυριαρχία στον 2ο και τον 3ο. Κάπως έτσι έμοιαζε και η 4η σεζόν, η τρέχουσα. Αλλά τα πράγματα διαφοροποιήθηκαν πλήρως. Η κυριαρχία της Ρεντ Μπουλ αμφισβητήθηκε και αμφισβητείται. Ήδη στη σεζόν μέχρι την Ουγγαρία σε 13 γκραν πριν, ο Φερστάπεν έχασε 6 φορές. Από έξι διαφορετικούς οδηγούς. Η Φεράρι για λίγο, η Μακ Λάρεν (πολύ περισσότερο), αλλά και η Μερσεντές που ανακάμπτει, ζορίζουν τον Ολλανδό και την ομάδα του. Είναι μήπως φυσιολογικό; Μάλλον ναι, έστω και αν το ζοριλίκι εμφανίστηκε γρήγορα. Ίσως και ο ίδιος ο Φερστάπεν να μην το ανέμενε τόσο απότομα. Και δεν του αρέσει. Η απότομη αλλαγή συμπεριφοράς προκαλεί εντύπωση. Tόσο πίσω από το τιμόνι, όσο και στις συνομιλίες με την ομάδα του την ώρα του αγώνα, όσο και με τα όσα λέει ή δεν λέει μετά την καρό σημαία. Η σύγκρουση με δική του ευθύνη απέναντι στον Νόρις στην Αυστρία, τα αμέτρητα... fuck προς όλους στο γκραν πρι της Ουγγαρίας είναι αρνητικά σημεία. Ο Ολλανδός αντιδρά ως κακομαθημένο παιδί και αυτό δεν τον τιμά. Δεν είναι ο πρώτος και δεν θα είναι ο τελευταίος. Αλλά είναι υπερβολικός. Στο κάτω κάτω, είναι καταπληκτικός οδηγός (ο καλύτερος για την πλειοψηφία) μακράν μπροστά στο πρωτάθλημα οδηγών και γνωρίζει ότι η Ρεντ Μπουλ παραμένει η πιο αξιόπιστη και έμπειρη ομάδα. Το αγωνιστικό πρόβλημα των «Κόκκινων Ταύρων» δεν είναι όμως ο Φερστάπεν... Είναι ο Πέρεζ. Η ομάδα αποφάσισε προς έκπληξη όλων (ουδέποτε ο Μεξικανός ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες) να του ανανεώσει το συμβόλαιο. Από την ημέρα που έβαλε τη τζίφρα του, πάει από το κακό στο χειρότερο. Δεν προσφέρει βαθμούς και ιδού γιατί η Ρεντ Μπουλ απειλείται με απώλεια του πρωταθλήματος κατασκευαστών.
Από την.... εξωτερική
Τη Φεράρι περίμεναν άπαντες να βάλει δύσκολα στη Ρεντ Μπουλ, η Μακ Λάρεν βγήκε από την εξωτερική. Η 2η πιο ιστορική και επιτυχημένη ομάδα της ιστορίας, δεν επανήλθε απλά. Επανήλθε με ένα καταπληκτικό τρόπο. Η αγγλική ομάδα έχασε τον δρόμο της μετά την εποχή Ροντ Ντένις και ειδικά μετά την αποχώρηση Χάμιλτον. Έφτασε μέχρι τον πάτο, κάνοντας τραγικές επιλογές, ακόμη και όταν είχε εξαιρετικούς οδηγούς (Αλόνσο-Μπάτον). Με τον Ζακ Μπράουν στο τιμόνι και κάνοντας κινήσεις ματ σε όλα τα επίπεδα της ομάδας επανήλθε. Είχε τις εκλάμψεις της (μία νίκη με Ρικιάρντο και μερικά βάθρα). Ας μείνουμε στο πιο φρέσκο. Στην περσινή περίοδο, τελείως στην αρχή η Μακ Λάρεν ψαχνόταν και είχε μείνει πολύ πίσω. Μετά τους πρώτους αγώνες, με το πακέτο αναβαθμίσεων του μονοθεσίου άλλαξε άρδην την εικόνα και είχε πάλι ανεβάσματα στο βάθρο. Στην τρέχουσα περίοδο, ξεκίνησε δυνατά, αναβάθμισε πάλι το μονοθέσιο και μέχρι την Ουγγαρία, όχι απλά ξεπέρασε με ιλιγγιώδη ταχύτητα την Φεράρι, αλλά βγήκε και μπροστά από τη Ρεντ Μπουλ. Έστησε μονοθέσιο που προσαρμόζεται σε όλες τις πίστες (το μεγάλο όπλο της Ρεντ Μπουλ και της Μερσεντές τα προηγούμενα χρόνια). Έκανε μάλιστα δύο νίκες, έκανε και το 1-2 στην Ουγγαρία. Θα μπορούσε μάλιστα να έχει και άλλες πρωτιές και βαθμούς, αλλά η ομάδα έδειξε αναποφασιστικότητα σε κρίσιμες στιγμές. Είναι αναμενόμενο όμως να χρειαστεί μία περίοδος ωρίμανσης σε όλους τους τομείς. Όμως η Μακ Λάρεν βγάζει την πιο υγιή εικόνα από όλους, ανεξάρτητα το πώς θα καταλήξει η σεζόν (είναι πιθανή η κατάκτηση του πρωταθλήματος κατασκευαστών). Σταδιακή πρόοδος, βελτίωση σε όλους τους τομείς, αλλά πολύ περισσότερη προοπτική σε ό,τι αφορά στους οδηγούς. Ο έμπειρός της, ο Νόρις είναι μόλις 24 ετών, ο νο2 είναι μόλις στην 2η του χρονιά και εντυπωσιάζει. Ο Πιάστρι είναι ικανότατος, τα βάζει στα ίσα με όλους και πολύ περισσότερο, δεν καβάλησε κανένα καλάμι. Χαμηλοί τόνοι και ψυχραιμία. Στα άσχημα και στην επιτυχία (τη νίκη του).
Κόκκινη... όπισθεν
Από την άλλη η Φεράρι, αν δεν αλλάξει δραστικά στις επόμενες 10 κούρσες, μάλλον ρίχνει άλλη μία σεζόν στον Καιάδα. Έχοντας φυσικά πάντα υπόψη το μέγεθος και την ιστορία της. Δοκιμάζει εδώ και χρόνια τα πάντα για να επανέλθει στην κορυφή. Πήρε οδηγούς κορυφής (Αλόνσο, Ράικονεν, Φέτελ), δημιούργησε γενικώς προϋποθέσεις για μεγάλα πράγματα (με τον Φέτελ), αλλά δεν... Από το 2007 και το τελευταίο πρωτάθλημα, οι νίκες είναι σπάνιο φαινόμενο). Τις τελευταίες δύο χρονιές έδειχνε έτοιμη να αντιμετωπίσει τη Ρεντ Μπουλ στα ίσα. ‘Έμεινε στην εκκίνηση και στην τρέχουσα σεζόν, απέτυχε στις αναβαθμίσεις, βλέπει τη Μακ Λάρεν να ξεπερνά σε όλα, βλέπει και τη Μερσεντές να επανέρχεται. Ειλικρινά, είναι κρίμα η σπουδαιότερη ομάδα της ιστορίας να μην παίρνει τα πάνω της, να ανάβει συνέχεια... κόκκινο στο εαυτό της. Μπορεί στις υπόλοιπες 10 κούρσες να επανακάμψει και να βγει τελικά 2η δύναμη. Αλλά για τη Φεράρι, οι νίκες και η πρωτιά μετράνε. Βάθρα και δευτερεία είναι παρηγοριά. Του χρόνου θα έχει στην ομάδα τον Χάμιλτον. Με το συμπάθιο, αλλά μοιάζει περισσότερο κίνηση για μάρκετινγκ. Σούπερ οδηγός, αν με ρωτάτε ο καλύτερος ακόμη και στα 39 του. Καμία αμφιβολία, θα βοηθήσει σε όλους τους τομείς. Αλλά δεν είναι απαραίτητα στο τιμόνι το πρόβλημα. Κάτι πάει λάθος σε όλο το κόκκινο οικοδόμημα εδώ και χρόνια. Τη στιγμή αυτή πάντως η Φεράρι βλέπει τρεις πλάτες. Γιατί και η Μερσεντές ανέβηκε σταδιακά. Πέτυχε στις αναβαθμίσεις, έχει την εμπειρία και το δυναμικό να ανακάμψει, έχει τους οδηγούς (Χάμιλτον-Ράσελ) για να πάρει αποτελέσματα και βαθμούς. Γενικά, η Μερσεντές ακολουθεί το νορμάλ μονοπάτι μίας μέχρι πρώην κυρίαρχου, που έχασε τον θρόνο, αλλά ξέρει πώς να βρεθεί σταδιακά ενώπιον του.
Ο Σάινθ και οι υπόλοιποι
Η ομάδα με τη μεγάλη οπισθοχώρηση είναι σίγουρα η Άστον Μάρτιν. Από φοβερές ταχύτητες και βάθρα σε μεγάλο μέρος της περσινής περιόδου, στα αχ και βαχ για δεκάδα και βαθμούς φέτος. Σκέτη απογοήτευση ο Ρικάρντο που πάει να πάρει τον τίτλο τού πιο υπερεκτιμημένου οδηγού της δεκαετίας. Η Αλπίν επίσης απογοήτευσε. Μέσα σε όλη αυτή τη ιστορία υπάρχει βέβαια και ο Κάρλος Σάινθ. Ο μοναδικός οδηγός ελίτ χωρίς δουλειά για την επόμενη χρονιά. Ο Ισπανός κάνει καλό πρωτάθλημα με τη Φεράρι, δεν υστερεί σε τίποτα από τον Λε Κλερκ, αλλά ξεμένει από επιλογές. Η μόνη ανοικτή θέση σε μεγάλη ομάδα είναι αυτή που αφήνει ο Χάμιλτον, αλλά μάλλον η Μερσεντές θα εμπιστευτεί τον νεαρό Αντονέλι.
Όπως και να ’χει, μένουν 10 αγώνες μετά την καλοκαιρινή διακοπή. Μένουν 10 αγώνες, που με βάση τα όσα βλέπουμε μέχρι τώρα θα μας κρατήσουν στην πρίζα. Αυτή είναι η Φόρμουλα που θέλουμε και που μπορεί να προκαλεί ενδιαφέρον σε όλους. Ακόμη και στους μη φανατικούς.
Διαβάστε επίσης: Πώς ο Γκουαρντιόλα έκανε την Μάντσεστερ Σίτι μια μηχανή παραγωγής χρήματος