Η έντονη αντίθεση μεταξύ των χωρών που διαθέτουν υψηλό ποσοστό δημόσιων κατοικιών, όπως η Ολλανδία (30%) και η Ελβετία (25%), και εκείνων που δεν διαθέτουν καθόλου, όπως η Ελλάδα, η Λετονία, η Λιθουανία και η Μάλτα, παρόλο που αντιμετωπίζουν μεγαλύτερη ανάγκη λόγω χαμηλών μισθών και υψηλού κόστους ακινήτων, είναι το συμπέρασμα της νέας έρευνα που αποκαλύπτει την κατάσταση των δημόσιων κατοικιών σε όλη την Ευρώπη και τις δυσκολίες που επιδεινώνονται από τον μέσο μισθό και τη μέση τιμή ανά τετραγωνικό μέτρο στις πρωτεύουσες. Αυτή η ανισορροπία επιδεινώνει τις οικονομικές ανισότητες και καθιστά τη δημόσια στέγαση κρίσιμο εργαλείο για τη διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής και της βιώσιμης ανάπτυξης.
Σε μια εποχή αυξανόμενου κόστους στέγασης και οικονομικών ανισοτήτων, η δημόσια στέγαση χρησιμεύει ως ζωτικό δίχτυ ασφαλείας, προάγοντας την κοινωνική συνοχή και μειώνοντας την έλλειψη στέγης. Δίνει τη δυνατότητα στα άτομα να επιδιώξουν την εκπαίδευση, την απασχόληση και την προσωπική τους ανάπτυξη χωρίς το βάρος της στεγαστικής ανασφάλειας.
Η δημόσια στέγαση προάγει τη μεγαλύτερη κοινωνική συνοχή μειώνοντας τις οικονομικές ανισότητες και προωθώντας την ενσωμάτωση. Τα έργα δημόσιας στέγασης μπορούν επίσης να προωθήσουν την αστική ανανέωση, να τονώσουν τις τοπικές οικονομίες και να συμβάλουν στη βιώσιμη ανάπτυξη μέσω φιλικών προς το περιβάλλον και ενεργειακά αποδοτικών σχεδίων.
Η έρευνα που ανέθεσε ο οργανισμός που βρίσκεται πίσω από το Παγκόσμιο Συνέδριο Tomorrow.Building αποκαλύπτει την τρέχουσα κατάσταση της δημόσιας στέγασης στις ευρωπαϊκές χώρες, αποκαλύπτοντας το ποσοστό των δημόσιων κατοικιών, τον μέσο μισθό και τη μέση τιμή ανά τετραγωνικό μέτρο σε κάθε χώρα. Η έρευνα αναδεικνύει επίσης τις πολιτικές που εφαρμόζουν οι χώρες με τον μεγαλύτερο αριθμό δημόσιων ακινήτων.
Ας κάνουμε παρακάτω μια βαθύτερη ανάλυση σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες και την κατάσταση των δημόσιων κατοικιών τους
Οι Κάτω Χώρες
Οι Κάτω Χώρες έχουν το υψηλότερο ποσοστό δημόσιων κατοικιών στην Ευρώπη, με 30% των ακινήτων αυτής της κατηγορίας. Τα ακίνητα αυτά αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της κοινωνίας της, με τη μέση τιμή ανά τετραγωνικό μέτρο ενός ιδιωτικού ακινήτου να είναι υψηλή, περίπου 5.056€. Ωστόσο, η ζήτηση είναι μεγαλύτερη από την προσφορά, γεγονός που μεταφράζεται σε μεγάλες λίστες αναμονής, όπου προτεραιότητα έχουν τα άτομα με χαμηλά εισοδήματα.
Ελβετία
Η Ελβετία διαθέτει το 25% των ακινήτων που ορίζονται ως δημόσια κατοικία. Ενώ οι Κάτω Χώρες έχουν συγκεντρώσει την οργάνωση της δημόσιας στέγασης, η Ελβετία έχει μια αποκεντρωμένη προσέγγιση όπου κάθε περιφέρεια αντιμετωπίζει τις στεγαστικές ανάγκες ανεξάρτητα. Ωστόσο, και στις δύο χώρες η δημόσια στέγαση διοικείται από συνεταιρισμούς, οι οποίοι είναι μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί που παρέχουν μακροπρόθεσμα οικονομικά προσιτή στέγαση. Αν και ο μέσος μισθός στην Ελβετία είναι περίπου 6.200€, η τιμή ανά τετραγωνικό μέτρο είναι περίπου 12.021€, γεγονός που καθιστά δύσκολη την ικανοποίηση της ζήτησης για δημόσια στέγαση σε πόλεις όπως η Ζυρίχη, η Γενεύη και η Βασιλεία.
Βέλγιο
Το 6,5% των ακινήτων του Βελγίου ορίζονται ως δημόσιες κατοικίες. Αυτό τοποθετεί τη χώρα κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο που βρίσκεται γύρω στο 9,5%. Ενώ η διαφορά μεταξύ του μέσου μισθού (2.427€) και της τιμής ανά τετραγωνικό μέτρο (3.351€) δεν είναι τόσο σημαντική όσο σε άλλες χώρες, η ζήτηση για δημόσια κατοικία είναι υψηλή. Το Βέλγιο προσφέρει προγράμματα επιδότησης ενοικίου, ώστε οι πολίτες του να λαμβάνουν βοήθεια για τη μίσθωση ιδιωτικών κατοικιών της αγοράς.
Ισπανία
Η Ισπανία διαθέτει μόνο το 2,5% των κατοικιών της που ορίζονται ως δημόσιες. Με την αγορά κατοικίας να ανήκει σε ιδιώτες και την πολιτική στέγασης να είναι σε μεγάλο βαθμό αποκεντρωμένη εντός των 17 περιφερειών της, η ισπανική κοινωνία δυσκολεύεται να βρει ακίνητα είτε δημόσια είτε ιδιωτικά. Λαμβάνοντας υπόψη τον μέσο μισθό, 1.739€, και την τιμή ανά τετραγωνικό μέτρο, 2.968€, οι Ισπανοί μπορούν μετά βίας να αντέξουν οικονομικά τη στέγαση οποιουδήποτε τύπου. Η ισπανική κυβέρνηση δημοσίευσε πρόσφατα τις προθέσεις της να ελέγξει την αγορά ακινήτων φορολογώντας σε μεγάλο βαθμό τους ξένους αγοραστές και επεκτείνοντας τη δημόσια αγορά κατοικίας.
Ελλάδα
Στην Ελλάδα, η πλειονότητα των ακινήτων ανήκουν σε ιδιώτες και λιγότερο από το 1% θεωρούνται δημόσια. Όταν εξετάζουμε τη διαφορά μεταξύ του μέσου μισθού (962€) και της μέσης τιμής ανά τετραγωνικό μέτρο (2.738€) μπορούμε να δούμε την ανάγκη για δημόσια κατοικία. Ωστόσο, η ελληνική κυβέρνηση στηρίζει όσους έχουν ανάγκη μέσω επιδοτήσεων ενοικίου ή προσωρινής στέγασης αντί να κατασκευάσει νέες δημόσιες κατοικίες. Προκλήσεις όπως οι τουριστικές βραχυχρόνιες μισθώσεις, η αύξηση των τιμών των ενοικίων και ο εξευγενισμός περιπλέκουν τη ζωή των Ελλήνων πολιτών, ωστόσο, οι πρόσφατες τάσεις και οι πρωτοβουλίες που έχει θέσει σε εφαρμογή η ελληνική κυβέρνηση προσπαθούν να αντιμετωπίσουν αυτό το ζήτημα.
Η Ione Ruete, διευθύντρια του Tomorrow.Building World Congress, αναφέρει: “Η ανάλυση της τρέχουσας κατάστασης των δημόσιων κατοικιών στην Ευρώπη είναι απαραίτητη για την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο μπορούν να βελτιωθούν οι ανισότητες και οι συνθήκες διαβίωσης, ενώ παράλληλα διασφαλίζεται η βιώσιμη αστική ανάπτυξη. Με την αξιολόγηση των υφιστάμενων προκλήσεων και επιτυχιών, μπορεί να ανοίξει ο δρόμος για πιο έξυπνες πολιτικές που ενδυναμώνουν τις κοινότητες και διασφαλίζουν τη στέγαση ως θεμελιώδες δικαίωμα για όλους”.
Πηγή: newmoney.gr
- Διαβάστε επίσης: Τέλος οι πολλαπλές συντάξεις, αλλά για τους μελλοντικούς αξιωματούχους - Στη Βουλή 2 νομοσχέδια