Του Θεόδωρου Καυκαρίδη
Κλασική περίπτωση στην Αγγλία. Ο ποδοσφαιρικός κόσμος, και κυρίως τα ΜΜΕ, προσπαθούν εναγωνίως να «δημιουργήσουν» μέσω της υπερτίμησης έναν σπουδαίο Άγγλο αμυντικό. Ο Στόουνς δεν βγήκε (μετά από 3 χρόνια, μόλις τώρα δείχνει πως έχει πραγματική αξία), ο Κιν ασταθής. Έξαφνα, μια από τις αθόρυβες μεταγραφές της Λέστερ αρχίζει να δείχνει πράγματα. Ντερέκι, πολύ καλός στον αέρα, βάζει και μερικά γκολ με κεφαλιές, δείχνει αυτοπεποίθηση όταν κρατάει την μπάλα. Ο λόγος για τον Χάρι Μαγκουάιρ. Κάνει και ένα καλό Μουντιάλ το 2018, οπότε, μέσα στον όλο ενθουσιασμό από την παρουσία της Εθνικής στα ημιτελικά, η αξία του άρχισε να εκτοξεύεται.
Και δώσ’ του συγκρίσεις με τον Ρίο Φέρντιναντ και τον Τζον Τέρι, διαβάσαμε και ρεπορτάζ που έφτασαν να μιλάνε για τον Μπόμπι Μουρ (ο σπουδαιότερος Άγγλος αμυντικός στην ιστορία) της νέας εποχής. Οπότε, με καλή παρουσία στο γήπεδο και μπόλικη επικοινωνιακή γαρνιτούρα, ο Χάρι Μαγκουάιρ έγινε hot όνομα. Οι συνθήκες για το μεγάλο άλμα ήταν πλέον ιδανικές. Αφού, την ίδια εποχή, η Λίβερπουλ δίνει 87 εκατομμύρια και παίρνει κεντρικό αμυντικό, τον Φαν Ντάικ. Τρελό ποσό, αλλά ο Ολλανδός κάνει εκπληκτικά πράγματα στην άμυνα. Οι τιμές των στόπερ πάνε πάνω και οι ομάδες που είχαν τέτοιους αρχίζουν να ζητάνε γην και ύδωρ. Και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, που γενικώς πάσχει αγρίως στον μεταγραφικό σχεδιασμό, τα ρίχνει χοντρά. Μπάτζετ 70 εκατομμυρίων για στόπερ! Και τα ρίχνει στο τραπέζι για τον Χάρι Μαγκουάιρ. Η Λέστερ πετούσε τη σκούφια της από χαρά, αλλά σου λέει, κάτσε να αρπάξω κάτι παραπάνω. Και τελικά πήρε 80 εκατομμυριάκια. Έγινε χαμός στον αγγλικό Τύπο για τη σούπερ μεταγραφή, αλλά πολλοί ήταν αυτοί (κυρίως πρώην παίκτες της Γιουνάιτεντ) που έκαναν λόγο για υπερβολή.
Δεν έφτανε όλη αυτή η ξεκάθαρα υπερτιμημένη μεταγραφή, πριν καλά-καλά πατήσει στο Ολντ Τράφορντ, ο Μαγκουάιρ χρίζεται και αρχηγός. Ο Ντε Χέα δεν ενέπνεε, ο Ράσφορντ ήταν νεαρός, ο Σο συνέχεια τραυματίας, ο Μαρσιάλ είναι γενικώς πολύ σοφτ. Όλοι ανέμεναν πως το περιβραχιόνιο θα πάει στον Μάτιτς, αλλά ο σύλλογος ήθελε κι άλλο εφέ. Το περιβραχιόνιο πάει στον νεοφερμένο ρέκορντμαν. Όλα αυτά το καλοκαίρι του 2019.
Δεν έχουν περάσει παρά μόνο 20 μήνες. Λογικά, από μια τέτοιου είδους μεταγραφή, αναμένεις σταδιακή απόσβεση (αγωνιστική εννοείται). Για ένα πράγμα δεν μπορείς να του βάλεις αρνητικό πρόσημο. Για τις αντοχές του. Έπαιξε και στα 38 ματς της χρονιάς 2019-20, γενικά δεν χάνει παιχνίδι με τίποτα σε όλες τις διοργανώσεις. Αλλά ποσότητα και ποιότητα δεν πάνε μαζί. Στην Αγγλία γράφτηκε το εύστοχο, ο Μαγκουάιρ κάνει απόσβεση, αφού σε χρόνο-ρεκόρ πλησιάζει τις… 80 γκάφες. Δυστυχώς για τον ίδιο και τη Γιουνάιτεντ, είναι τα σοβαρά του λάθη που είναι συνέχεια στο επίκεντρο της επικαιρότητας και όχι οι καλές του εμφανίσεις.
«Δεν θα τον άφηνα να μπει ούτε στο λεωφορείο μετά τον αγώνα. Τα έχω πάρει με τον Μαγκουάιρ. Δεν γίνεται διεθνής παίκτης που στοίχισε τόσα λεφτά και φορά τη φανέλα της Γιουνάιτεντ, να αφήνει με τόση ευκολία τους αντιπάλους να του ξεφεύγουν», είπε ο πάντα σκληρός σε γλώσσα Ρόι Κιν, μετά από αγώνα με την Τότεναμ, «θάβοντας» τον Άγγλο στόπερ, μαζί με τον Ντε Χέα.
Νούμερα που παραπλανούν
Τα στατιστικά λένε πως στην Πρέμιερ Λιγκ μόνο δύο δικά του λάθη απέφεραν τέρματα. Ότι έχει κερδίσει πολλές μονομαχίες στο γρασίδι και στον αέρα. Ότι είναι ψηλά στη λίστα με τις παρεμβάσεις. Νούμερα που μάλλον παραπλανούν. Βάλτε απλά στο Google «Harry Maguire mistakes» και θα πήξετε στα βίντεο και στις αναλύσεις των λαθών του. Είτε παρακρατώντας την μπάλα, είτε καλύπτοντας τους αντιπάλους όταν η ομάδα παίζει το τεχνητό οφσάιντ, είτε αποκρούοντας και στέλνοντας την μπάλα σε επικίνδυνα σημεία, είτε κάνοντας αδικαιολόγητα φάουλ. Αλλά είναι και οι στιγμές που δεν καταγράφονται. Πέναλτι και αγκωνιές στην περιοχή που δεν είδε το VAR. Πολλές λάθος τοποθετήσεις, που αφήνουν εκτεθειμένη την άμυνα, τους συμπαίκτες του και τον τερματοφύλακα.
Ιδού μια ανάλυση: Ο Ουάν Μπισάκα, ο Σο και ο Λίντελοφ κάνουν λάθη, αλλά πολλές φορές είναι η κακή αντίληψη και τοποθέτηση του Μαγκουάιρ που δημιουργεί πρόβλημα, αφού και οι τρεις τρέχουν να καλύψουν παίκτες και χώρο που έπρεπε να καλύπτει ο Μαγκουάιρ. Έπρεπε να συμβαίνει το αντίθετο. Είναι αργός, αλλά αυτό δεν είναι καταστροφή. Το πρόβλημα είναι η αντίληψη. Η Γιουνάιτεντ αμύνεται κυρίως με ζώνη, αλλά ο Μαγκουάιρ είναι πάντα στη λάθος περιοχή. Όταν η ομάδα δέχεται επίθεση από τη δεξιά της πλευρά, συνήθως τοποθετείται στο πρώτο δοκάρι και αφήνει το κενό στο δεύτερο. Όταν δέχεται επίθεση από αριστερά, τραβιέται πολύ πλάγια και αφήνει μεγάλο κενό μεταξύ αυτού και του Λίντελοφ.
Ο πρώην αμυντικός της Γιουνάιτεντ Πολ Πάρκερ έβαλε και άλλες παραμέτρους στην ιστορία, σχολιάζοντας στις αρχές Φεβρουαρίου: «Ο Χάρι Μαγκουάιρ δεν είναι ηγέτης, νομίζω μάλιστα πως παίζει πρώτα για τον εαυτό του. Τοποθετείται αρκετά βαθιά, κάνει ντρίμπλες για χάρη της ντρίμπλας και κρατά πολλή ώρα την μπάλα για να δείχνει πως συμμετέχει και στο επιθετικό κομμάτι. Αλλά βασικά στο τέλος βάζει τον εαυτό του σε αδιέξοδα. Είναι φορές που λειτουργεί τόσο λάθος που φέρνει τους συμπαίκτες του σε δύσκολη θέση. Στο τέλος φαίνεται πως φταίνε οι άλλοι, αλλά, αν αναλύσεις όλη τη φάση από την αρχή, θα δεις το φταίξιμό του. Η Γιουνάιτεντ έδωσε 80 εκατομμύρια, αλλά πήρε παίκτη που δεν αξίζει τόσα. Λέγεται πως το καλοκαίρι η ομάδα πρέπει να πάρει έναν αμυντικό για παρτενέρ του. Εγώ λέω πρέπει να φέρει δύο. Προσθέτω πως ίσως είναι καλύτερα, αν φέρει έναν, αυτός να είναι παρτενέρ του Λίντελοφ».
Το αρχηγιλίκι
Προσέξτε, μιλούμε για τον ακριβότερο αμυντικό στην ιστορία (80 εκατομμύρια), αλλά το μόνο που κάνει είναι να προκαλεί αρνητικά σχόλια. Στην εξίσωση και το αρχηγιλίκι. Φοράει στο μπράτσο ένα από τα πιο βαριά και τιμημένα περιβραχιόνια του κόσμου. Αυτό που φόρεσαν ο Μπόμπι Τσάρλτον, ο Μπράιαν Ρόμπσον, ο Στιβ Μπρους, ο Ερίκ Καντονά, ο Ρόι Κιν και ο Γουέιν Ρούνι. Και αν ο Καντονά έκανε τα τρελά του, έπαιζε μπάλα όσο κανείς άλλος. Ο Μαγκουάιρ δεν αποδίδει, δεν ηγείται στο γήπεδο, δεν λειτουργεί ως αρχηγός στις 4 γραμμές. Εξού και ήδη άρχισε η συζήτηση σε εκπομπές για το κατά πόσον πρέπει να πάρει το περιβραχιόνιο ο Μπρούνο Φερνάντες. Ο οποίος στοίχισε σχεδόν τα μισά χρήματα (45 εκατομμύρια λίρες), αλλά έχει τρελάνει τα κοντέρ της στατιστικής σε γκολ και ασίστ με τη Γιουνάιτεντ. Είναι μεγάλη υπόθεση να είσαι αρχηγός της ομάδας αυτής. Και εφόσον φέρεις το αξίωμα, πρέπει να είσαι υπόδειγμα παντού. Όχι να πλακώνεσαι με την αστυνομία έξω από μπαρ στη Μύκονο και να γίνεσαι ρεντίκολο παγκοσμίως.
Τις πταίει;
Αλλά φταίει ολοκληρωτικά ο Μαγκουάιρ για όλη αυτή την ιστορία; Επιτρέψτε μου. «Show me the money». Η φοβερή ατάκα από την ταινία «Jerry Maguire», με τον Κούμπα Γκούντινγκ Τζούνιορ να ζητά από τον ατζέντη του, Τζέρι (Τομ Κρουζ), να του εξασφαλίσει μεγάλο συμβόλαιο στο αμερικανικό ποδόσφαιρο. Η Λέστερ είπε στη Γιουνάιτεντ «δείξε μου τα χρήματα» και αυτή της τα έσκασε για τον Χάρι Μαγκουάιρ. Αυτός με τη σειρά του τσίμπησε συμβόλαιο 6+1 χρόνων με απολαβές 200 χιλιάδων λιρών την εβδομάδα και συνολικά 15 εκατομμύρια τον χρόνο. Θα έλεγε κανένας όχι;
Το θέμα είναι ότι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ήξερε πως έδινε πακτωλό χρημάτων. Ήλπιζε πως θα αγόραζε τουλάχιστον ασήμι σε τιμή χρυσού. Αλλά το ότι τα 80 εκατομμύρια λίρες (συν τα 90 με το συμβόλαιο έξι ετών) θα της έβγαιναν… κάρβουνο, δεν το υπολόγιζε. Ας πρόσεχαν και ας άκουγαν πριν πάρουν την απόφαση.